محدودیت‌های برق در سال ۱۴۰۳ تأثیرات قابل توجهی بر زنجیره تولید فولاد ایران داشته است. این محدودیت‌ها که ناشی از سیاست های نامناسب توزیع برق به ویژه در فصل‌های پرمصرف سال است، منجر به کاهش تولید، افت درآمد و به خطر افتادن پایداری این صنعت استراتژیک شده است.
کاهش تولید در تمامی بخش‌ها
محدودیت‌های برق باعث کاهش ۷۷۶ هزار تنی تولید در سه‌ماهه دوم سال ۱۴۰۳ شده است که معادل کاهش ۷ درصدی نسبت به سه‌ماهه اول است. این کاهش در تمام زنجیره‌های تولید فولاد از مواد اولیه مانند بیلت، بلوم و اسلب تا محصولات نهایی مانند میلگرد، ورق گرم و سرد دیده می‌شود.
ضرر اقتصادی گسترده
ارزش تولید از دست رفته به دلیل این محدودیت‌ها حدود ۱.۷۵۸ هزار میلیارد ریال برآورد شده است. این زیان نه تنها بر تولیدکنندگان بلکه بر کل اقتصاد کشور، از جمله زنجیره تأمین، بازارهای داخلی و صادرات، تأثیر منفی گذاشته است.
تأثیر نامتوازن بر محصولات مختلف
- محصولات نهایی مانند میلگرد و تیرآهن بیشترین افت تولید را تجربه کرده‌اند، به طوری که تولید میلگرد با کاهش ۲۵ درصدی به ۱.۴۵۸ هزار تن و تیرآهن با کاهش ۲۷ درصدی به ۲۱۷ هزار تن رسیده است.
- محصولات واسطه‌ای مانند بیلت و بلوم کاهش کمتری داشته‌اند (حدود ۴ درصد)، اما به دلیل حجم بالای تولید، تأثیر مالی قابل توجهی دارند.
محدودیت‌های برق به عنوان یکی از چالش‌های جدی صنعت فولاد در سال ۱۴۰۳، نه تنها منجر به کاهش تولید و ضرر اقتصادی شده است، بلکه تهدیدی برای پایداری این صنعت استراتژیک به شمار می‌رود. اقدام فوری در جهت بهبود زیرساخت‌های برق و مدیریت مصرف انرژی ضروری است تا از تکرار این بحران در سال‌های آینده جلوگیری شود.
گزیده جهان فولاد
