تحول کرمانشاه در گرو مدیریت شایسته
بررسی مشکلات، چالش ها و ضعف های موجود در استان کرمانشاه و ارائه راهکار پیشنهادی برای تحول و توسعه در استان |
 |
سال جاری با شعاری جامع و امیدوار کننده اما با عملکردی مقطعی و غیر قابل قبول شروع شده و ادامه دارد به گونه ای که تاکنون هیچگونه بهبودی در فضای تولید ایجاد نشده و چه بسا در حوزه هایی شاهد پسرفت و ظهور مشکلات پیش بینی نشده و غیرقابل انتظار بودیم. این مسائل مختص یک استان نبوده و در تولید و کسب و کار کل کشور نمود پیدا کرده است.
بدون شک ضعف در حوزه برنامه ریزی و عدم توجه به تمامی جوانب هنگام تصمیم سازی، عامل اصلی این مشکلات بوده فرای این مساله ملی در استان هایی همچون استان کرمانشاه با مشکلات ویژهای روبرو هستیم.
با وجود برنامه ها و طرح های ملی و منطقه ای همچون “طرح توسعه و تسهیل سرمایه گذاری توسعه ای در مناطق شرق و غرب” و با عنایت به پتانسیل های منحصر به فرد کرمانشاه همچون وجود 371 کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق، آب و هوای مناسب جهت کشاورزی، پتانسیل های خاص گردشگری، معادن با ارزش و مزایایی از این دست، این سوال به ذهن متبادر می شود که چرا با وجود برنامه و پتانسیل های ویژه ی این استان، نتیجه مطلوب حاصل نشده و پیامدهای مثبتی را شاهد نبودیم؟
آیا نیاز به برنامه ریزی متفاوت است یا بایستی در حوزه رفع موانع اجرای برنامه ها متمرکز شد؟
آنچه مسلم است استان کرمانشاه با عقب ماندگی تاریخی مواجه و متاسفانه با گذشت زمان فاصله بیشتری از استان های دیگر گرفته و شاهد تعمیق مشکلات هستیم.
در سالهای اخیر عدم وجود زیر ساختهای مناسب برای اجرای برنامه های تدوین شده مهمترین معضل در استان بوده در شرایط حاضر و با روی کار آمدن دولت جدید اولویت کرمانشاه در جهت توسعه باید فراهم سازی زیر ساختهای اجرا باشد چرا که در سالهای اخیر با کمبود برنامه و طرح مواجه نبوده ایم و مشکل اصلی عدم جذب تسهیلات و اعتبارات و نبود توان اجرا بوده است.
از این رو به نظر می رسد باید دو استراتژی به صورت موازی دنبال گردد:
اول تدوین برنامه های قابل اجرا و منطقی و دوم استفاده از مدیران آگاه و دارای قدرت اجرایی. بر این اساس انتظار است در انتخاب مدیران استان توجه ویژه صورت پذیرد چرا که اجرای طرح و برنامه ها در استان به این مهم وابسته است.
برخی از مواردی که بایستی جهت پیشبرد امور توسعه استان مدنظر قرار گیرد به شرح ذیل است:
مهمترین مساله استان فقر مطالبه گری خصوصا از جانب نمایندگان و مدیران ارشد استان است ناتوانی در مطالبه گری نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح استان نیز معضل بزرگی است به گونه ای که گزارش ها و خواسته های مدیران محترم به آنگونه که شایسته است به اطلاع استاندار و نمایندگان نرسیده و این موضوع بلاشک باعث سردرگمی و انحراف در برنامه ریزیهای استان می شود.
علاوه بر مشکل ارتباط در سطح مدیران، خلف وعده و عدم اطلاع مدیران ارشد استان از فرایند اجرا در دستگاه ها و آگاهی ناکافی از برنامه ها و راهکارها باعث کاهش سرمایه اجتماعی آنان در استان شده، از این رو عملا همکاری مناسب بین مردم و مدیران موجود نمی باشد. مسلما وجود ارتباط مناسب فعالان اقتصادی با دستگاه های ذیربط جز لاینفک رشد توسعه می باشد.
در کنار این مسائل سختگیری های بیش از حد کارشناسان سازمان ها، بانک های استان و ایجاد بروکراسی ناکارآمد که بسیار پررنگ تر از سایر استانها می باشد، عامل مهمی جهت دلسردی و مهاجرت سرمایه گذاران در استان شده است.
این موضوع خصوصا در شروع کسب و کار و فرآیند صدور مجوزها مشهود بوده و از همان ابتدای کار باعث عقبن شینی سرمایه گذاران داخلی و جلوگیری از ورود سرمایه گذاران در سطح ملی به استان می شود. به عنوان مثال در خصوص اعطای تسهیلات بانکی سختگیری ها و نظارت های قبل از پرداخت تسهیلات بسیار بیش از نظارت های پس از پرداخت است در حالی که در استان هایی که مسیر توسعه را طی می کنند این موضوع برعکس می باشد.
در شرایط حاضر مسلما کسب رتبه اول در ایجاد محدودیت ها برای صاحبان کسب و کار اولویت کار نبوده و مدیران آینده بایستی نگاه جامع به مسائل داشته و از خودنمایی در سطح ملی و برگشت تسهیلات خودداری نمایند. با مطالعه سوابق گذشته عدم جذب تسهیلات و اعتبارات بزرگترین مشکل استان بوده و مدیران استان در کسب رتبه های ممتاز کشوری در خصوص ایجاد محدودیت هایی همچون سهمیه بندی گاز و برق همچنین توجه به مالیات ستانی به جای حمایت از فعالان اقتصادی استان، برگشت تسهیلات و مسائلی از این دست که باعث فدا کردن استان و سوق دادن منابع استان به سایر استان ها شده، از هم پیشی گرفتند.
بنابراین صرف تصویب مشوق ها و اعتبارات برای این استان توسط دولت جدید دردی دوا نمی کند مگر اینکه مدیران دلسوز و منطقی بر سر کار بوده و پیشرفت استان را به خودنمایی برای سازمان کل ذیربط ترجیح دهند.
مسئله مهم دیگر توجه به توسعه پایدار است. یقیناً فدا کردن امکانات و رشد آینده برای رشد موقت امروز منطقی نیست و بایستی نگاه به توسعه دراز مدت و با حفظ محیط زیست صورت پذیرد. خصوصا در حال حاضر با ظهور بحران آب و برق، انتظار است طرح ها و برنامه های استان در جهت حفظ دراز مدت منابع، خصوصا منبع آب صورت پذیرد. مسلما ایجاد صنایع سنگین آب بر در استان به دلیل کمبود منابع آبی توجیه اقتصادی نداشته و در دراز مدت باعث آسیب به صنایع دیگر و سهمیه بندی منابع خواهد شد. بر این اساس توجه به ظرفیت های استان در برنامه ریزی های آتی دارای اهمیت فراوان است.
استان کرمانشاه دارای پتانسیل های زیادی همچون گردشگری و کشاورزی محصولات خاص می باشد. استخراج مزیت های نسبی و رقابتی استان و ارائه آنها به سرمایه گذاران کمک جدی در توسعه استان خواهد کرد. آنچه مسلم است صنعتی شدن تنها راه رشد و توسعه نیست و مدیران کشوری بایستی استعداد صنعتی شدن استان ها را بررسی کرده و منابع را به صورت منطقی به حوزه های دارای اولویت اختصاص دهند.
سخن آخر اینکه کرمانشاه با توجه به جاذبه های بیشمار و قابلیت های منحصر به فرد می تواند مسیر توسعه را با سرعت طی کند . امید است مدیران ملی و منطقه ای با اتخاذ تدابیر ویژه و توجه ظرفیتهای استان و مناطق ویژه و آزاد که نقطه عطفی بر توسعه استان است، بتوانند طلسم رکود کرمانشاه را شکسته و با حضور مدیران توانمند و حاذق جهش بزرگی در توسعه استان رقم بزنند. انشالله
نویسنده: خانم دکتر سمانه درخشیده – مدیر اداری و سرمایه های انسانی گروه صنعتی شکری
